وقتی در را باز کردم دیدم صفورا پشت دره. چادرم را جلو کشیدم و رومو گرفتم. چشم به چشم صفورا دوختم و گفتم: سلام خودت می دونی که موضوع چیه! صفورا با شنیدن حرف من چشاش برق زد، لبخندی بر روی لباش نشست و گفت: دستش درد نکنه مامان کارش را خیلی خوب انجام داد حالا ببینیم چی می شه. دستشو گرفتم و گفتم بیا تو ممکنه کسی حرفامونو بشنوه، پله را سه تا یکی بالا آمدیدم و رفتیم دنبال آماده کردن وسایل پذیرایی.

آب سماور به قل­قل افتاد صفورا در حالی که چای خشک را داخل قوری می ریخت به من گفت:  نمی دونی چقدر خوشحالم فکرش را بکن. چقدر انتظار امروز را کشیدم.  من که از شادی نمی تونستم چکار کنم خودمو جمع و جور کردم  و با صدای خشن گفتم: حالا انگار چی شده؟!  بعد هر دو زدیم زیر خنده...